139.

Nocna kasza kuskus z jabłkiem, twarożkiem grani, wiórkami, dżemem brzoskwiniowym, cynamonem, zielona herbata malinowa

Wczorajsza matura zdana na 100% i w końcu jestem z siebie dumna! Rozwaliłam system moją opowieścią o czymś co przydarzyło mi się w pochmurny dzień :D 'Chciałam obejrzeć telewizję, ale telewizor nie działał. Sprawdziłam czy jest podłączony i był więc zadzwoniłam do taty co mam robić. On powiedział że nie wie więc spróbowałam włączyć jeszcze raz. Wtedy zepsuł się ekran. Zrobiłam się wściekła i wyrzuciłam go przez okno' HAHAHA. Jak ja zdałam to każdy zda! :D
Wakacje zaczynamy!

Wiecie co? Wczoraj doszłam do wniosku, że w sumie mogę stwierdzić, że jestem szczęśliwa. Wygrałam walkę o życie, skończyłam szkoły, zdałam maturę, mam wspaniałych przyjaciół i całe życie przed sobą. Powoli akceptuję siebie, szukam swojego miejsca i wiem, że nikogo nie udaję. Odkrywam nowe pasje, jestem sobą i nie boję się walczyć o swoje zdanie. Nikogo nie kopiuję, a jedynie się wzoruję na mądrych ludziach (w przeciwieństwie do mojej siostry która kopiuje wszystkie moje zainteresowania i sposób życia POMIMO, że ma 14 lat..). To zaskakujące jak wielki postęp zrobiłam w ciągu roku. Zmieniło się moje podejście do wielu spraw i choć jestem daleka od ideału to jetem zadowolona. Zupełnie inaczej postrzegam sprawy jedzeniowe i sportowe i jestem coraz bliższa 'zdrowemu' podejściu. Kiedyś (rok temu) ćwiczyłam tylko aby spalać kalorie. Katowałam się nie jedząc prawie nic i ciągle było mi mało. Dziś trenuję dla przyjemności, wolności, radości i satysfakcji. Chcę wyrzeźbić zniszczone ciało, a o spalaniu nawet nie myślę. Kocham jeść, wiem że to moje paliwo i skoro ćwiczę to mogę jeść co chcę (i tak też robię ;p ). Nie mam obaw przed słodyczami, ciastami, jedzeniem na mieście czy u znajomych. To duży sukces, bo jeszcze rok temu nigdy bym się nie skusiła. Dziś nasze spotkania z przyjaciółmi obfitują w masę żarcia (niekoniecznie zdrowego) i innych 'kalorycznych' rzeczy (if u know what I mean ;)), ale dobrze mi z tym. Czuję, że żyję i że nic mnie nie ogranicza. Mogę wszystko. I jest mi z tym dobrze. W końcu ile mam lat?! 19! Martwić się będę po 70! :D Zmądrzałam przez ten rok i teraz już nawet nie zwracam uwagi na cyfry (które są bliżej niż dalej 50) co niedawno było centrum mojego życia (a było dalej niż bliżej 40 ;x ) Chyba wygrywam tą walkę. Zapowiada się wspaniała przyszłość :)